Przeczytałam Mck twój tekst wczoraj i dzisiaj i mam poczucie wewnętrznej abstrakcyjności, jakby wszystko było oddzielne i nie łączyło się w całość. Może to tak ma być, tyle że nie do końca rozumiem przekaz.

tak ma być :) a i owszem jest to pewien zlepek przeżutych spostrzeżeń :)no oczywiście wg. mojego wzoru poetycznego na bieżące potrzeby chwili :)

Był taki artysta, który napisał książkę "I Remember", Joe Brainard się nazywał. Wiersze micka budzą we mnie podobny efekt, mnóstwo szczegółów, silna atmosfera. Ale pełnego obrazu nie ma.
Książeczkę mam tylko w wersji niemieckiej.
Są to przeważnie krótkie akapity, zaczynające się od słów "Pamiętam, jak". Na przykład:

Pamiętam bardzo długie rękawiczki.
Pamiętam liliową butelkę w kształcie skrzypiec, jak wisiała na ścianie, a z niej wyrastał bluszcz.
Pamiętam bardzo starych ludzi, kiedy sam byłem jescze bardzo młody. W ich domach dziwnie pachniało.

Iluzoryczność /i przemijanie/ wszystkiego

(patrz tekst i wszystkie tytuły)

to ten poetycki świat, w którym sam Poeta jest jedynie coraz bardziej mrocznym ekranem-lustrem

J a k i jest ten świat? Z czego się składa?

nieprawda z początkiem bez końca
zima bez czapki i chłodu
los który ugryzł zaraz pożałował
nienazwane sny śmiech tylko ludzki
pójdę nie trafię domy bez okien

et cetera, et cetera

Wszystko jest złudnym ulotnym fantomem, więc dokąd nie pójdziesz, nigdzie nie trafisz

Ten /w podsumowaniu/ Księżyc, co uparł się wytyczać nam nasze tułacze drogi, sam jest jedną wielką niewiadomą