Złożyło się.

Ręce dalej zaniedbują linię szczęścia

i coś dobrodusznego.

Poskładało się.

Ręce nie utrzymują już steru,

nie gwarantują kursu

do pozostania przy zdrowych zmysłach.

Nie ma innych światów

by czuć się jeszcze bliżej.

Złożone,

już hołubione przez ręce,

rozkłada się po kątach,

kanciasto dosypuje piasku

w tryby dni.

I nadal nie wiem, jak

bo linia życia zbyt krótka,

by wyciągać ręce po truchła

bezpiecznych portów,

w których i tak nie zostanie.

Na momentach, od których

zbyt wiele zależało

zaciskam ręce

niczym na szyi fałszywego dobrodzieja.