Pewnego czasu o pewnej godzinie,

Pewnego roku o niepewnej porze,

Szedłem przez pola w rózanej dolinie

Muskając leciutko Jutrzenki zorze.

Stanąłem nad wartką rzeką nadziei,

Na ziemi obfitej w plony mądrości,

Spojrzałem w lustro wyplecione z marzeń,

A w nim odbity był obraz czarności.

To kruk i jaskółka, to dwa czarne duchy,

Dwie czarne smugi na porannym niebie

Złączone ze sobą w powietrznym tańcu,

Tak inne, a tak podobne do siebie.

Sięgnąłem ręką chcąc dotknąć, chcąc poznać,

Chcąc dołączyć w tan do tej pięknej pary,

Przekroczyć granicę i w piękny sen wzlecieć,

Rzeczywistości przeniknąć kotary.

Lecz jawa o swoich nie zapomina,

Nie puści gdy trzyma w pokracznej dłoni,

Znika przede mną różana dolina,

Znika półżywa, jaj nikt nie obroni...

-------------------------------------------------

Pewnego czasu o pewnej godzinie,

Wybiła dziewiątą sztuczna kukułka,

Otwieram oczy, uśmiecham się lekko,

Na mej piersi zasnął kruk i jaskółka...