Niesamowite spostrzeżenia. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam.

O poezji nie ma tutaj mowy.

Bardzo dobry wiersz. Pozornie bardzo prosty, ale ma w sobie wiele poezji oraz wyzwala silne emocje.

To prawda, pan Janko, jeśli pisze, pisze obszerny komentarz. Ja chcę uzmysłowić Państwu, że nie ma tutaj poezji, że znaleźć można ją na palcach jednej ręki. Jestem czytelnikiem, zachowuję się jak czytelnik: TAK - NIE. Twój argument nie jest pozbawiony sensu, jednak napiszę, że w stosunku do moich "ocen" lokalni poeci zachowują się daleko od poprawności.
Poczytaj.
pozdm.

Kathrin, Ty mnie znasz ! Wszystko w temacie. Dziękuję Ci.

Lawina prowokuje, też dobrze.

regina, janko , wrzos10, dziękuję Wam za miłe przyjęcie do grona, potem już choćby potop...:)

wspaniale jest znaleźć takie klejnoty - niekoniecznie u jubilera - lśnij, Estero, ile masz sił !

Zanim trafisz do gabloty jubilera /jako oszlifowany brylant/, trzeba wcześniej przejść wszystkie męki obróbki skrawaniem.

Tylko wielcy znoszą je /mimo widocznych strat!/ bez żadnego uszczerbku.

Ba! Tylko na nich /tych mękach/ zyskują!

Paradoks bilansu, w którym poniesione koszta per saldo generują same zyski

Cierpienie uszlachetnia (patrz 1. wers) niestety jedynie tych szlachetnych.

Nieszlachetni pod wpływem zadawanego bólu /tej obróbki szlifierskiej/ , mówiąc kolokwialnie, bardzo szybko pękają i, by uchronić się przed dalszym cierpieniem, potrafią wydać własną matkę.

Czym jest brylant? Martwym kamieniem?