Dochodzenie do wyobrażeń pozorów próżni

Oto artystyczna, poetycka mieszanka abstrakcji i reakcji.

Abstrakcja (ramy puste",ale to oznacza prawde pomiędzy ścianiami ,i pojawiają się duchy.Jeden z innych wierszy ,i jakiś nizbyt udany.POnadto powtarzają się niektóre słowa z innego wiersza.

Droga, Anettulo... oświeć mnie kagankiem wiedzy, z jakiego innego wiersza pochodzą niektóre słowa, bo być może moja twórczość zatoczyła koło i weszła w stan reemisji natchnienia.
Pozdrawiam Anettulę i Leśno-Morskiego poetę, dziękując równocześnie za komentarze i poczytanie. :)

Muszę w takim razie odnaleźć Twój wiersz,ale a chwilke to zrobię:)pozdrawiam.

Albo myśli,jakos jak inne wiersze,ten akurat tak przmówił do mnie.Niczym,ktoś inny,poczytałam porzednie i ktoś inny chyba napisał coś podobnie.

Oświecę Ci eknoedel taki kagankiem-ostatnio wydawało mi się,że napisałam cos,jakiś urywek jaki czytałam,a przeczytalam mnóstwo ksiażek w życiu,więc nie jest mi obcy styl-i okazało sie,ze przypomniałam sobie,ze ktos pisze podobnie tylko,ze widzisz-to napisalam ja,moja teza-związek dusz.Dusz lata kiedy czlowiek pisze poezje.Moja,ale jednak.

errata-moje

Jakbym czytał ze swoich myśli.

Piękny i niezwykle nastrojowy wiersz, a ten wyjątkowy nastrój tworzą urocze metafory.

Temat wiersza - to wyobcowanie i brak więzi lirycznego/lirycznej "ja" z czymkolwiek/kimkolwiek

obrazy wychodzą z ram
i spacerują po ścianach
naprzykrzam się sobie
zupełnie bez powodów

, a tymczasem poziom frustracji wciąż rośnie.

(patrz kolejne strofy)

Człowiek jest zwierzęciem stadnym. Potrzebuje - jak Adam /z aramejskiego "Adam" - to właśnie Człowiek/ - co najmniej zwierciadła, by nie być samemu

gaszę kolejne światła
w znikających twarzach

Co ciekawe, źródłem alienacji nie są wcale te /pozbawione członków/ twarze, a sam podmiot liryczny. To on zamyka się przed światem ograniczonym do formatu 4 ścian jego własnej dziupli

pokój oddycha nadzieją
samotnych gwoździ
banalna perspektywa
wiszących /usychających/ niezapominajek

(vide przedostatni czterowers)

Czego dotyczy ta nadzieja w zamierającej w klatce ciszy?

Z martwych wstania?

Dochodzenie do wyobrażeń pozorów próżni w całym tym międzyczasie (uwaga! tytuły) - to stan bliski nieważkości, kiedy amor oddziela się od psyche, a ta ulatuje w Bezmiar.

Maestria w każdym wyrazie wyrazu

Autor	Sir-Theodor-von-Knoedel
Gatunek	poezja
Forma	wiersz biały
Data dodania	2017-04-26
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń	2372