Legionie, to piękny i bardzo subtelny erotyk.

Przez sąsiedztwo pomyliłem autora, ale oceny nie zmieniam. Wiersz jest świetny.

Aż się chce zakołysać

Bardzo po męsku (w typie macho) - ty zrób za mnie wszystko: rozkołysz wierszem, poprzetykaj słowem, roztańcz kolorowymi kołami tuż nade mną i, ma się rozumieć, kochaj jak kochasz... a ja będę se leżał w niebieskich tych hamakach i się tylko rozkoszował.

No, i fajnie!

Ps. W warkoczach to chyba nie tyle bosanova, ile poleczka nowa Poleczki na boso może raczej??

A wiersz bomba! "Samba! samba! siiiiikoreczka!"

Informuję, że rzekomy komentarz odnoszący się nie do wiersza, a do mnie, zgłosiłem do wykasowania.

jeden wielki taniec zmysłow

Wprawdzie dzielą nas góry lodowe, ale poezja jest niezależna, jeśli nie należy do tej (w jakiś sposób) zaangażowanej, toteż pozwolę sobie na niezależny komentarz.

Bardzo w moim guście, delikatny w przekazie i symbolice, taki od serca, ale nie banalny. Poza tym klasyczne rymy, coraz bardziej unikatowa umiejętność.

Dziękujęź wszystkim za komentarze. :)
Tadeuszu, właśnie sam siedzisz w podobnym korcu niekomentarzowych komentarzy, bo nie wspomniałeś nic o utworze, a o komentarzach... chociaż wiem, że zrobiłeś to nieświadomie. :)
Sam czasami lubię zająć stanowisko, wobec komentarzy, bo prowokują do dyskusji i taka też jest ich rola, tym bardziej, że za to się nie jesdzie na Syberię w kibitce, a wielokrotnie takie komentarze nasączają dyskusję, jak poncz ciasto i przez to nie jest nudno,a nawet... wesoło... jak w rodzinnym grobie hihi :)

Tadziku... zaraz momenty... momenty trzeba sobie wyobrazić. Wierszem nie potrafię rozebrań kobiety i kazać jej wejść do łóżka. Wierszem to mogę jej już szeptać po... momentach, żeby znowu ją... za chwilę... przemomencić. :)

Piękny wiersz
Choć ostatni wers
Jakby oklepany
Choć stosowny
To jednak
Stereotyp wyłazi
A autor
Bogu ducha winien

nigdy nie ma jutra,kiedy się kocha-miłość to wieczna wieczność

aha-ani jutro,ani pojutrze nie ma mowy o -futrze

To trochę tak i... nie tak. Kochać, jakby nie miało być jutra, to kochać do szaleństwa, w obliczu nieuchronnego końca... jak w ostatni dzień życia.
Myśleć codziennie o śmierci, a kochać i pracować, jakby miało się żyć wiecznie. Gdybyśmy nagle dowiedzieli się, że jutro nastąpi koniec świata, powszechna miłość uścisnęłaby ludzi w niezwykłych objęciach.
Wszyscy spieszyliby się z kochaniem, jak na ostatnią mszę w dziejach ludzkości.
Są takie kobiety i są tacy mężczyźni... kochają tak mocno, jakby jutro nie miało być... jutra.