Na drodze kamienie

Jak dobro i zło

Bezbłędnie  wyczuwam na czym stanąłem

Pod krzyżem przydrożnym

Rozkładam znów ręce

I skarżę się winnych palcyma wskazując

A Chrystus wydaje się przytakiwać

Kiwa swą głową w koronie cierpienia

I chyba co mówi to karze przeczekać

Jak zwykle nie słucham

I grożę pięściami że przecież Chrystusie

Razem tym łonym dalibyśmy rady

Zaniechanie zło tylko  umacnia

A kłamcy głowy podnoszą

A ja bezradnie rąk  rozkładać nie potrafię

Chyba że tylko przed Tobą Panie

Łon sie odwraca jak od grzesznika

A świat koło młyńskie obraca

Ja je przyspieszę albo zatrzymam

Choćby miało  mi ono

Gnaty  połamać

W wierszu przestrzegam przed stoicką postawą kościoła – chrześcijan wobec antycywilizacyjnej propagandy oraz kreowania fałszywych autorytetów.  Ostatnio mieliśmy parę nagród z piekła rodem dla artystów mówiących po polsku.