nieprzypadkowość naszego świata

trajektorią jest wszelkich ciał

miałaś zgubić kolczyk

a ja nie rozdeptać - dogonić cię

nic tak nie błyszczy jak twoje spojrzenie wdzięczności

odchodząc obróciłaś się - noszę tę chwilę ze sobą

zderzenie dwóch światów

cząstek pasujących do siebie doskonale

zmuszonych sie rozstać

gdyż podlegają innemu przyciąganiu

poznanie drugiego człowieka

to długa przygoda - odkrywając jak żył

o co walczył, dlaczego tak głupio

przewracał się i powstawał

posłuchać jego samotnych spacerów w lesie

wśród psychologów i doradzców

na jesień gubiących liście a wiosną cieszących oczy

poznać jego fascynację - jak postrzega świat

uwielbienie - zapach jeziora

tej wielkiej ekranizacji która swoim odbiciem

słońcu doprawia rogi

księżyc przyprawia o grzebień

w wolnej chwili czesze chmury

poczuć jak w chwilach smutku

przebłysk fantazji z wczorajszych kamieni

pozwala dziś puszczać kaczki - karmić okruchami westchnień

a słońcu dziękować za dziś

prosząc jedynie o pogodne jutro

ot słoneczna filozofia poznania