odwrotna apokatastaza: niebo jest pozbawione życia 

po bezludnych korytarzach 

w nigdy niezamieszkanych domach z chmur 

hula wiatr. skulony z zimna dozorca  

poszedł szukać innej roboty 

uśmiechasz się. historyjka jest zabawna 

tańczą w niej płomyki, kipi drogi likier 

dobrze nam w podziemnym Edeniku 

(trzeba być ciężkim kretynem, aby  

uważać go za otchłań piekielną) 

kraina, którą straszono nas w dzieciństwie 

mutuje, przeistacza się w wieś 

przydrożny świątek chowa rogi pod kapeluszem 

w przewróconej kapliczce butwieje kobieta 

deszcz zmył z  oczu niebieską farbę 

wypłowiała sukienka ze szczerego błękitu 

na górze - wieczny prima aprilis 

w nocy ktoś, dla żartu 

napełnił puste groby ziarnem 

naiwniacy obsiedli krzyże 

czekają, aż wzejdzie plon