koliber którego serce

za oknem wiatr nabrał chęci do latania a my

siedzimy w tym samym miejscu dzień za dniem

zakładnicy związani niewidzialnymi sznurami

ekran naprzeciw nas odtwarza tajną zieleń dżungli

i skryte wody oceanów gdzie stworzenia popisują się

bezwzględną zręcznością nawet w ciemnościach

a przeszłość leniwie ukazuje archeologom

skorupy ciemne i bezcenne obce języki szeleszczące

jak liście jesienią pod stopami lub papier

w który ktoś zawinął prezent

i nagle tyle się zdaje możliwe mozaika z podróży

zamieszkanie w domu z widokiem na Pacyfik

wyróżnionym Wielką Nagrodą Architektów

nawet poruszanie się w dalszą przyszłość

wygląda jakby realnie

życie to koliber który ciągle tak śmiesznie szybciutko

macha skrzydełkami i potrafi cofnąć się w locie

a wszystko po to by wypić jak najwięcej nektaru

potrzebnego do siły aby zdobyć nektar

może i z najwspanialszych kwiatów

więc małe serce wymierza tysiąc uderzeń na minutę

to serce które wciąż puka do świata

a nocami odpoczywa w stanie nużącej hibernacji