łyżeczką odmierzam czas 

dni bez ciebie zwiędły kwiat 

ostudzić herbaciany dzień 

słomkowy kolor grymas na twarzy 

malowany sen nie budzi się 

umiłowany szczerości powiew 

zieleń otula zmartwienia spod powiek 

wiatr osuszył policzki pustych chwil 

bez ciebie żyć nie potrafię odpowiedzieć 

gdy pytają mnie co jest 

Bóg zesłał mnie na ziemię 

w niebie nuda bez ciebie 

w kieracie wspomnień i zdarzeń nieopisanych 

wracam do bram dłońmi przy twoich skroniach 

dotykiem nacieszyć ciało 

spragnione miłosnych doznań i pragnień 

w bezkresach skrytego kosmosu 

w ogromie przestrzeni 

przestrzelić na wylot głębię spojrzeniem 

wyobraźnia nieskażona życiem w lęku 

z drżącą ręką w spodniach 

papieros gaśnie na dnie łyk kawy 

przy świecach bez prądu 

chowam pustą butelkę 

z miejscem na list w żółtej kopercie 

wysyłam w eter sygnały spotkajmy się latem 

przy twojej bramie pójść brzegiem jezior z marzeń 

czas nas rozliczy 

już nie istnieję bez twego oddechu na szyi 

chwile miłe i te mniej

kochaj mnie