≈     Smutny Sad

w sadzie cisza

nic nie słychać

jakby coś się zdarzyć

miało

wieczór zakrył

ciemnym płaszczem

owocowe drzewa

smutne

niezupełnie

cichy szelest

trochę śmiercią

tu powiało

gdzieś w zaułku

bliżej ziemi

księżyc jasno coś oświeca

czyżby wróbel albo kawka

odór słodki

coś tam widać

w trawie cicho jak w całunie

leżą zgniłe

zwłoki jabłka

≈         Sen Kwiatów

tajemnice nie wiedzą wszystkiego

o blaskach cieniach

rozdrożach ścieżkach

tam larwa czeka na skrzydła motyla

a krzywe zwierciadła

opływa strumyk...

... w odbiciach stokrotnych promień słońca

wypala baranki

a koszyk cierniowy zawsze pełny

przecieka kolejną zranioną chwilą

łąko trzykrotna

powiedz swym kwiatom

niech się nie trwożą

ciał swych z popiołu...

... szare wianki znów uplecione

być może odnajdą

tam o brzasku

ślady co kwitną drogowskazem

czy on im wskażę

drogę do domu?

tarcza słoneczna uśmiecha się ciepło

obłoki strzępią języki błękitne

za horyzontem błądzą pytania

i odpowiedzi mgłą spowite

maleńki kwiatek śni owocem

śnił on wczoraj

śnić jutro będzie

czy którymś świtem jutrzenka zbudzi

drzewem na którym zawisło życie?