To będzie krótka historia

na jedną lub dwie minuty,

żeby nie znudzić przechodnia,

co taką historię kupi.

A więc na skraju przepaści,

na skale wielkiej i ostrej

osiedlił się był na stałe

bardzo przystojny drogowskaz.

Po co drogowskaz w ostępach,

gdzie żadna ludzka istota

nie będzie szukać swej drogi,

nie znajdzie się też w kłopotach?

Miał już poważne zamiary,

żeby zakończyć swój żywot

i rzucić się do przepaści,

tylko ustawił się krzywo.

I żadną miarą, ni siłą

nie wskoczyłby do przepaści

na jednej nodze drogowskaz

i jeszcze bez wyobraźni.

Byłby się pewnie w samotni

zamknął i cały zastygnął,

gdyby nie razu pewnego

taki obrazek mu mignął.

Tęczowy koc czarodziejski

nie dywan ani chodniczek,

lecz miły, prawdziwie sielski,

wygodny kocyk, kocyczek!

Zdumiał się stary drogowskaz,

fatamorganę wyśledził,

lecz okiem jednym spoglądał

i się nad kocem tym biedził.

A kocyk spłynął na niego,

jak chmurka przykrył go cały,

spokojnym ciepłem ogarnął,

życie na nowo zapalił.

Nie wiem, co ciepły kocyczek

pokochał w tym drogowskazie,

ale są bardzo szczęśliwi

i do tej pory są razem!

Drogi przechodniu coś kupił

taka historię z morałem,

sam sobie musisz dośpiewać,

co ci powiedzieć tu chciałam.