Drobne dziecko budzi się

w starym człowieku. Musiało

rosnąć w siłę - zawiódł hormon

wzrostu, a świat zawiódł

w sny o wielkości.

Starzec wraca do siebie,

kurczy,

zwija w kłębek. Walczy

o każdy krok, rok. Rośnie

w siłę zmarszczek. Plącze się

w wyznaniach o dzieciństwie

pełnym zabawy w czas

pomiędzy bezradnościami.

Czas siada na wezgłowiu i

spokojnie nakręca zegarek.