Raptem w sklepiku słychać czyjś głos:

- Chciałaby dusza do raju,

Ale drzwiami nie wpuszczają!

- A jakich to drzwi, dobry człowieku, szukasz?

- A tych do wędrownego cyrku.

Nie słyszycie to jarmarcznych bębenków?

- To proszę za mną. Pokażę,

Jak tam trafić!

Usłyszawszy taką rozmowę

I nasi wędrowcy za nimi poszli,

By pogapić się i posłuchać,

Czym cieszą tutaj prostych ludzi.

Za wzgórzem na polanie

Właśnie odgrywano śmieszne dziwowisko

Z Pietruszką*), kozą i Cyganeczką,

Grającą na tamburynie -

I nie z towarzyszeniem katarynki,

A z prawdziwym zespołem muzykantów.

Komedia nie była z tych wybitnych,

Ale znowuż też nie była głupia.

Dla tajniaka, dla stójkowego**)

W sam raz, żeby ucho, gdzie trzeba, przyłożyć,

Czujnym okiem bacznie wszystko śledzić!

Cały namiot wypchany ludem po brzegi,

Widownia zagryza przerwy orzeszkami słonecznika,

Dwaj-trzej chłopkowie pochylają ku sobie głowy

I od czasu do czasu coś między sobą szepcą,

I po chwili już wyjeżdża wódeczka:

Popatrzą, popatrzą, i kieliszeczek chlup!

W ten dziób!

Ludziska chichoczą, rozśmieszeni,

I często tak celnym słowem

Wtrącają się do dialogów Pietruszki,

Że sam byś tego w życiu nie wymyślił,

Nawet gdybyś wypił wszystek atrament

I połknął gęsie orle pióro!

1865

............................................................

*) Pietruszka - Piotr, pieszczotliwie Pietruszka; jedna z ulubionych rosyjskich postaci, bohater wielu  piosenek, baśni i legend, odgrywanych przez aktorów wędrownych jarmarcznych *bałaganów* /teatrzyków/;

**) stójkowy - policjant w carskiej Rosji