stoję na górze wołam cię 

poezjo szczęścia 

poezjo bólu 

wołam nie potrafię 

zbyt wiele na sercu 

myśli różne niebo te same 

jak zmienić świat 

w modłach trwam 

gdy dobry Bóg 

nie wysłuchuje ich 

idę drogą własną drogą 

porzuciłem dawne życie 

luksus pełne szkło 

nabrałem odwagi na taki krok 

żyć w zgodzie z innymi 

nie być lepszym 

takim zwyczajnym podobnym naturze 

kocham ludzi obrazy dookoła 

wołam nikt nie słucha 

nikt nie czeka jestem sam