Jacyś oberwańcy-żebracy,

Poczuwszy zapach pienistego,*)

Też przyszli wszystkim udowadniać,

Jacy to oni szczęśliwi:

*Nas to nawet sam sklepikarz

Już od progu częstuje groszem

I zaprasza do swej chaty,

A potem aż do wrót odprowadza

Z niskimi do ziemi pokłonami**)...

A ino tylko zaśpiewamy jakąś pieśń,

Już do okna leci sama hoziajuszka***)

Z nożem i piętką chleba,

A my jak te słowiki cienkim głosem piejemy:

*Jak już dawać - to dawać na całego!

Nie tylko piętkę, ale i sam bocheneczek!*

___________________________

W końcu połapali się nasi bieguni,

Że za darmo roztrwonili swoją wódkę,

Bo to i dno wiaderka już widać. *Dosyć. Starczy tego dobrego!

Ej, szczęście wasze prostackie wieśniackie!

Dziurawe połatane,

Garbate z odciskami na każdej kosteczce!

Zjeżdżajcie wy wszyscy nam z oczu,

A żywo!*

1865

......................................................

*) poczuwszy zapach pienistego - poczuwszy alkohol;

**) sam sklepikarz zaprasza do swego domu - w Rosji żebracy i niepełnosprawni są traktowani jak święci; najsłynniejsza w Moskwie na Placu Czerwonym cerkiew, sobór Wasilija Błażennogo /na nasze Wasyla Błogosławionego/ - ta cała drewniana, bajecznie kolorowa jak z bajki świątynia - została postawiona /bez jednego gwoździa/ na cześć bezdomnego szaleńca, którego zamarznięte zwłoki znaleziono któregoś dnia zimą 1555 r. rano właśnie w tym miejscu. Jak się naprawdę nazywał, nikt nie wiedział; ludzie wołali go po prostu Wasylem;

***) do okna leci hoziajuszka - pani domu, hospodyni