Jejej, jak patetycznie. Tylko stuknąć teraz obcasikami i przyłożyć dwa paluszki do daszka służbowej czapki z uniformu byłej [chyba] Ligi Kobiet Polskich. Zupełnie jakbym czytała wierszowaną odezwę wczesnej Madame Wisławy Włodkowej dedykowaną Korei ;-)

Bo kiedy fanatyzm chwyta za gardło [exemplum u nas: muzyk pan Kukiz] to wtedy nic tylko samemu / samej umierać z lepkiego strachu, bo przecież nigdy nic nie wiadomo, gdy "ulica i zagranica" wezmą się za "mohery" czy inne "Matki Polki"...

Autorka deklaruje się jako osoba wierząca, dlatego zamiast koturnowej tromtadracji to może by tak ofiarować od siebie w intencji tych wyjątkowo nieszczęśliwych kobiet jakąś modlitwę do Matki Bożej Niezawodnej Nadziei czy Królowej Pokoju z Medjugorie?

Moim skromnym zdaniem, wiersz słaby. Zanadto mi się on kojarzy z podobnymi doń autor(k)ami, którzy walczyli kiedyś "o wolność i demokrację" w leninowskiej edycji...

Jak dla mnie w przesłaniu jest sama prawda, więc mi jak najbardziej się podoba, toteż i tak oceniam. Trochę to zrównoważy tą niedorzeczną ocenę mojej poprzedniczki.

A tak na marginesie - blokują, to małolaty na "Fejsie", a nie poważni ludzie...

To, co nas-kobiety mentalnie różni od mężczyzn, to to, że na całym świecie jesteśmy s o l i d a r n e; oni /mężczyźni/ idą na wojnę, a my ją /tę wojnę/ przeklinamy

i po obu stronach frontu r a z e m opłakujemy straty

chociaż fizycznie
nigdy się nie spotykamy
spotykamy się w nieszczęściu

i i bardzo aktualny wiersz, zaś poniżej wiersza beznadziejny bełkot.

Jakiś chochlik na początku zdania zlikwidował mi słowo "Piękny", a w to miejsce wstawił zbędne "i".

Bardzo poruszający wiersz. Porównanie losu kobiet w świetle ostatnich zdarzeń nie jest dla mnie w żadnym razie patetyczne. A mogłoby być, gdyby wiersz skończył się modlitwą, o czym pisze przedmówczyni.

Czym się różnią kobiety z Polski od kobiet z Kabulu?

(patrz wiersz)

Poza językiem, ciuchami, inną religią - niczym?? Te same ziemskie nasze troski i lęki, ta sama pracowitość, zdolność do poświęcenia, to samo pragnienie dobra i pokoju, ten sam głód i te same marzenia?

Na świecie na 100 kobiet przypada 102 mężczyzn. A kiedy więcej rodzi się chłopców niż dziewczynek, wiadomo,

para bellum!

Po pierwsze, między kobietami szukałabym raczej podobieństw, a nie różnic. Kobieta z Polski miała tu szczęście wyrastać z tradycji chrześcijańskiej, z jej wolnością wyboru i wolną wolą. Ale szczęście - to przecież nie cnota, prawda? Dlatego dalej Autorka idzie już po linii ideologicznej - wywyższając się jako kobieta pracująca, podczas gdy muzułmanka jest tą złą, bo poświęciła swoje życie rodzinie. Owszem, życzyłabym muzułmańskim siostrom prawa wyboru swojej drogi życiowej, ale znam tez przykłady matek, które czują się prawdziwie zniewolone musząc iść do znienawidzonej pracy, podczas, gdy dziecko odbierają późno z placówek i widzą, jak nie mają praktycznie ani życia rodzinnego ani realnego wpływu na wychowanie. Takim siostrom też życzę lepszych rozwiązań społecznych pozwalających na dłuższe przebywanie z małym dzieckiem, jeśli czują większe powołanie do realizacji swojego rodzicielstwa.. Ale pogarda i dialektyka? Nigdy. To marksizm, pozdr.