Czym jest dla nas przestrzeń, do której nie mamy tak naprawdę prawa dostępu,

a mimo to do niej /jak złodziej, pokorna sługa czy proszalny dziad z wytrychem sposobów i sposobików w kieszeni/ co i rusz przenikamy - i nawet dłuższy czas jako ciało wyraźnie całkiem obce w niej - zadając innym współlokatorom psychiczny gwałt - pomieszkujemy??

U Wielkiego Czechowa z jego tak odkrywczym unikalnym teatrem

- /w jego dramatach/

w "Wujaszku Wani", w "Wiśniowym sadzie" czy w "Trzech siostrach" -

nasz dom stanowi szczelnie zamkniętą dla wielu współdomowników przestrzeń, w której drzwi stanowią rodzaj codziennie forsowanej barykady.

To na co tobie taki "dom" - i męka życia w roli nieproszonego gościa, uciążliwego rezydenta i/lub wiecznego intruza??

Dlaczego to właśnie we własnym domu /w rodzinie/ najczęściej dochodzi do zdrady, rabunku mienia i zabójstw??

dni przerzucają leniwie życie
na niezamieszkanych barkach

/gdzie właściwe locum adekwatne i w sam raz dla intruza/

Czym jest tzw. gościnność i przyzwoitość gospodarzy, właścicieli umownego domu - i gdzie są ich granice, kiedy syn marnotrawny, córka-ladacznica albo inny jeszcze obcy Nostromo zaczyna rościć swoje do niego /domu, majątku, sadu/ "rodzinne" pretensje ??

Co jako najbliższy krewny winien jesteś bratu, który sto lat mieszkał na drugim końcu kraju, nie uczestniczył w opiece nad niedołężnymi rodzicami, nie łożył na bieżące remonty, palcem o palec nawet nie stuknął na rzecz pomyślności rodzinnego majątku, ale po latach wraca jako czuły syn, miły brat - i prawowity spadkobierca??

nie pamiętać o sobie
nie tak jak trzeba

dzielić /z bratem/ dach
bo to wspólna scheda

by iść potem do nieba