WYPALIĆ JAK DAWNIEJ

wybielam papier wzrok na baczność

nagroda w ołowianym pudle

jakże się dobrać nie mam dłoni

kasiarza co nie gardzi wróblem

resztki fantazji w lufę wciskam

talent zwietrzały gram na zwłokę

unikam spojrzeń kalendarza

jeszcze nie dzisiaj iskry płoche

przeszłość z kauczuku świat się wścieka

za wiadrem wiadro trzeba pływać

a we mnie pustka zdarty szkielet

poezji co jak recydywa