Pustelnik

W pustelni brak pustelnika, w pałacu mieszka

Zamieszkał w pałacu, strącili Go do piachu

Patrzysz oczyma widza to dojrzyj sens istnienia

Pustelnia samotna z biegiem lat zmienia świat.

Z glinianej chałupy przeniósł do złotej komnaty

W pustelni On już nie mieszka, samotna pustelnia

Pustelnia samotna w knieju drzew

Widuję ją gdzie pustelnik mieszkał

Obrósł w piórka, postawił złoty pałac

Gliniana chałupa płacze samotnie tęskni

Pustelnika brak w chałupie

Bzy łączą łzy

Lud Boży ciężko pracuje , pałaców nie buduje

Skromność i praca popłaca

Cudowny pałac pustelnika jest już legendą

Pustelnik z szarości wyłania się jak łania

Jego szaty cnoty pożarł byt ziemski złudy

To już nie latarnik. co oświetla drogę

Zbłąkanym pustelnik sam się stał

Pustelnik lampę zgasił

Blask pałacu oślepił oczy

Oślepia i blask i ciemność Gospodarzu wracaj