Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | fraszka / limeryk |
Data dodania | 2025-02-11 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 27 |
![](/img/grad_line1.gif)
UŁAN i DZIEWCZYNA
Przed wojną panienka z przedmieścia Grudziądza
poznała ułana z „dupą jak z mosiądza”.
Chętnie poszła z nim na błonia,
sprawnie wsadził ją na konia.
Po czasie o sprawstwo w sądzie go posądza.
DAWNE ŻYCIE
W Grudziądzu ułanów w krąg wszyscy chwalili;
szynkarze, rymarze i szewcy z nich żyli.
Cne damy czy lekkie panie
także miały używanie.
Po wojnie, bez koni, tradycję schrzanili.
UŁAN i ARMATA
W Grudziądzu ułani i armaty mieli,
jak strzelać z nich celnie, z natury wiedzieli.
Gdy ładne dziewczę chęć okazało,
ułan je chwacko wsadzał na działo…
jak się utrzymało, czasem i poczęli.
UŁAN i ŁANIA
Bryka łania przy ułanie,
żołnierzowi dęba staje
nawet serce, gdyż ta łania
pyszczkiem konia mu pogania.
UŁANI NA ĆWICZENIACH
W podgrudziądzkim lesie ćwiczyli ułani,
ścieżki przemierzyli, nie spotkali łani.
„Próżne nasze trudy, chociaż dzionek mija,
zostanie nam lance w dziuple w drzewach wbijać`.