`Gdyby do krańca jaskini dotarł promień słońca, oświetliłby w mroku pół-człowieka, pół-roślinę, dziwacznego stwora, który chciał pójść do ludzi, a zarazem nie czuł się już jednym z nich.` 

Tomasz Małyszek Kraina pozytywek 

... wyłoni się takie cudo – prosto w ciebie, kochana. abyś 

przeraziła się ze śmiechu. a potem – stłukła na kwaśne 

jabłko jego wszystkie fobie i gorsze defekty charakteru, 

pobiła w drobny mak fetyszyzmy i szklane pęta. 

niech gapi się prosto pod żebra, pan nagnijmorda, 

spogląda roznamiętnionym wzrokiem na swoją 

dominatrix, odbija się w jej oczach 

mniej rozwidlony, rozstajny. 

spraw, by zeszło z niego zbyt gorące powietrze, 

rozchmurzył się, pan nadmijmorda, zaczął jeszcze 

częściej żartować, prosić o rzeczy tyleż słodkie, 

co nie do powtórzenia w towarzystwie 

(pojawią się tam słowa `pochłoń`,`wywilgocone`). 

pozwól mu być w rozjazdach. coraz dalej od siebie 

(każda taka eskapada będzie, paradoksalnie, scalać). 

bo życie jest niczym więcej, niż dość sporą walizą, 

z której aż wysypują się paradoksy. i, jeśli nie chce się 

całkiem zgłupieć-spotwornieć, trzeba koniecznie 

rozpatrywać problemy typu: `Jak przygotowuje się 

wulgaryzmy pod wynajem dla studentów?`, 

czytać `O skutecznym przemiałów sposobie`. 

trzaśnij go tak mocno, aby zaczął do tego stopnia 

fantazjować, by aż szyby w jego pokoju zmieniły się 

w obsceniczne witraże (na jednym – domina w zieleni, 

zaraz obok – stojący na jednej nodze nagus, 

któremu z ust wylewa się komiksowy dymek 

z ostrzeżeniem, by uważać na noce, bo 

wtedy właśnie chodzą czyściciele obrazu).