SZAFA

W małej, antycznej szafie

Kolejna kłótnia wybucha

Wierci się garderoba

Nikt nikogo nie słucha

O więcej miejsca się toczy

Spór wśród zamętu i ścisku

Zniknęły ład i porządek

Jak w rozgrzebanym mrowisku

Dostojny płaszcz z niepokojem

Do kurtki skórzanej tak rzecze:

Proszę ostrożnie z suwakiem

Przecież ja się skaleczę

Kożuch mocno spocony

Brzuchem kudłatym napiera

Wytworna suknia pąsowa

Strofuje kawalera

Proszę z daleka, mój Panie

Trochę szacunku dla Damy

Jestem na płyny wrażliwa

Od płynów robią się plamy

Garnitur dobrze skrojony

Do koszul zwraca się grzecznie:

Mam dzisiaj randkę, kochane

Toteż muszę koniecznie

Elegancki, jak zawsze

Bez zmarszczek, pachnący i świeży

Wystąpić, a zatem szczególne

Miejsce mi się nalży

Szalik z apaszką skłócony

Czapka na beret się boczy

Krawat mocno wzburzony

O prymat z muszką się droczy

Tak mija kolejny tydzień

Gdy większość stale narzeka

Nie bacząc czyja to wina

A wina przecież człowieka

Zachłanny węszy po świecie

Kuszony przez chęć posiadania

Niewolnik własnych zachcianek

Wśród nich małą cząstką – ubrania