Przejdź do komentarzystatus quo
Tekst 39 z 78 ze zbioru: Szukanie iskier i płomieni
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2012-12-23
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2808

jeśli chodzi o mnie

to żyję tak samo jak rok temu


ten sam obrus położę na stół

postawię półmisek z kapustą

według wypróbowanej receptury

zaleję wrzątkiem susz

goździki powbijam w pomarańcze


zapalę świecę

ułożę sianko

a na nim opłatek


i jak rok temu

usiądziemy do wigilii


będzie modlitwa i ewangelia

proste życzenia

i kolęda od lat ta sama


na pewno się wzruszę


nie chcę żyć inaczej

tak samo znaczy prawdziwie

  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
...i choć ilość kropek i przecinków przypadająca na cm2 wiersza jest zerowa,
co mnie ogromnie cieszy, gratuluję tego przeźroczystego, nienapuszonego,szczerego, swobodnego i prostego wiersza, adekwatnego do betlejemskiego nastroju, który sam jest jakby cieplutką kolendą.
avatar
Jest kilka powodów, dla których wiersz powinien się podobać. Chociażby taki, że dzisiaj wigilia. Trudno mi jednak personifikować się z podmiotem lirycznym. Może po prostu nie jestem adresatem wiersza. Mnie boże narodzenie kojarzy się ze zmianami. Pamiętam u mnie w zeszłym roku w święta też było spokojnie, sielankowo, aż tu nagle dziadek przewrócił świeczkę i obrus zajął się ogniem. Wszystko co niezmienne odeszło na drugi plan. Liczył się tylko prawdziwie żywy ogień. Trzeba było podjąć działanie i coś zmienić. Chociażby obrus.
avatar
Piękny poetycki obraz wigilii.
© 2010-2016 by Creative Media
×