Patrzę na rzeczywistość moimi uszami

Słucham jej moimi oczami

Gdy jej dotykam, czuję kolory

Gdy wyobrażam sobie kolor

Myśli o niej, pieszczą mnie heblatywnie

Piąta esencja, szósty zmysł

Bóg w stopach, w umyśle diabeł

Gdy kocham, to milczę

Gdy nienawidzę, to mówię

Nie wiem tylko, czy słyszę?

Chyba jednak uznać muszę

Czy to naukowo, czy życiowo właśnie,

Że za łaciną wyrażoną mądrością

Kryje się mądrość właśnie.

„To nie tak, jak myślisz k… ochanie”.

Tak więc, kobietę kochać za życia, to konieczność

Po śmierci – przywilej

Zdradzać za życia – konieczność chwili

Po śmierci – marny przywilej

Być jednak zdradzanym – to porażka.

O tym mowa jest właśnie,

Że z której nie spojrzeć perspektywy

Świat przeoran sprzecznościami przaśnie

Każdy talent ma swój anty-talent

A contraria sunt complementa…