List czerwony

pół wieku we mnie jakby śmignęło

poprzekręcał się świat od tamtych wakacji

zjawiłaś się ze świetlistego Szczecina

w szarym Wieldządzu w czerwonej bluzce

z parasolką czerwoną

a gdzie ta stonka

wołasz na kartoflisku aż wieś cała cichnie

dinozaur krasny na Placu Czerwonym

był daleko lecz budził niepokój

wzgórze potokami kwitnących maków

spływało do jeziora chwil jakże słodkich

znad Schlossbergu unosiły się mgiełki

krzyżackich duchów jedynych świadków

naszych misteriów okołoksiężycowych

próżno szukaliśmy stonki i o brzasku

żegnali się pod stodołą Twojego wuja

choć uciekniemy na Bornholm

wyszeptałaś nagle

jestem gotów odpowiedziałem

spuszczając wzrok

na Twoje czerwone buciki

niejasno czułem

nie byliśmy gotowi