chwile gdy anioł przyklęka

wyczekane a znowu nieważne

mało wyraźne niechciane

jak dąb brązowy że bardziej nie może

woda przejrzysta jak oczy po płaczu

matka gdy przypomni uśmiecha się

kot otarł się o noc

własna gwiazda jak ziemia obiecana

podobne dni z pocałunkiem zamiast zachodu

myśli jak konwalie co zakwitły w szklance

już nazwane a wierci się w gardle

z czkawką po oracji polityka

co obiecał za dużo