Umieram pod ciężarem twoich uczuć

dotykasz struną giętką

języka mego

w niebie,

gdzie splata się to

co święte,

z tym co sprofanowane.

Słodkością jątrzysz serce

i rozplatasz myśli

nie moje.

Drżeniem ust

wprawiasz ciało

w niepotrzebny ruch,

bez skończoności

oddycham płytko,

a kiedy dobędę

pragnienia źródeł

odetchnę,

jak po trudzie

wędrówki nocą.

Niebezpieczeństwa znikną

za bramą mych

prawdziwych uczuć.

Nie powiem kocham,

to sie stanie samo.