Widoki z półki

Na półce piaszczystej siadam

Po bokach i za plecami mam las

przez żywioły nieba i morza mocno poturbowany

Na

wydmie niewielkiej mocno się trzyma

od miesiąca stadko maleńkich bratków

niebiesko-żółtych W trawie rzadkiej i wrzosach

pośród sosen brzóz olszyny

W dole pod

urwiskiem z piasku

wymiatanego

przez wiatry przede

mną Krąg olbrzymi morza się

hojnie rozpościera Od wschodu jaśniejącego poprzez

północ jakąś mglistą po Zachód ku któremu słoneczko To

się chowając za którymś bałwankiem chmurki to wychylając z błękitnej pościeli

nieba się czasami uśmiecha

Samotny biały zagiel jeszcze jeden z wielu Jakoś wolno Za nim ciemnieje

ledwo ledwo łódź jakaś nieruchoma chyba rybacy

Pode mną w dole samotny wędkarz

po krocze w wodzie w rybaczkach nieprzemakalnych Kręci

kręci i kręci To zarzuca rzuca  wyrzuca dorzuca podrzuca wyciąga i znowu

wyrzuca srebrną rybkę kręci podciąga szarpie

A mały chłopczyk sam się wciąż to tu to tam Kręci wierci wspina

Piach za nim ze skarpy się sypie Do wody więc wpada Się płucze

i wraca  I znowu na czarodziejską górę piachu się drapie

A pani na kocu czerwonym pod skarpą Nieruchoma postać na mahoń opalona

w błękitnym bikini

na tle morza nieba plaży lasu

Wszyscy odpoczywają

ładnie się

mamusia

tatuś

synek

malują

mają