kapcie szurają zgodnie ze swoją

wyleniałą istotą

głośnik drzemie za dnia

śpi nocą

trupy szklanek i talerzy

zalane mrokiem

liczą na spojrzenie

pro morte

szczęka żyje

życiem po życiu

pod groźbą nudy

staruszka

sięga po ostatnią deskę ratunku

łatanie dziury w całym

i ratowanie śmieci

przed wyrzuceniem na wieczność

to i tamto nie wystarcza

by okłamać śmierć

rano przyjdzie po swoje