O co tu chodzi?

Mówi się, że kiedy nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Ale o nie chodzi zawsze. I tylko o nie chodzi. O nic więcej. Wszystko inne jest czystą iluzją, przedstawieniem, które jedni odgrywają przed innymi w celu ukrycia swojej prawdziwej miłości. Dlatego pieniążki zarabiamy dla ojczyzny, dla dobra wspólnego, dla rodziny, a nigdy dla siebie. Zarabiamy je przy okazji czynienia dobra i w trosce o dobro innych. I tak, ludzie lgną do polityki, by czynić dobro, nie zważając na to, że z nędznych diet i zarobków nie starcza im do pierwszego. Gdyby nie nagrody pieniężne za wybitne osiągnięcia, z pewnością byliby narażeni na śmierć głodową. Musieliby żreć mirabelki oraz szczaw prosto z nasypów kolejowych. Bogu niech będą dzięki za budżet państwa i podatki, bo inaczej rząd sam by się nie wyżywił. I jeszcze za spółki skarbu państwa, bo tam można się odkuć i stanąć na nogi. Bóg zapłać za spółki skarbu państwa! Alleluja i do przodu! Tylko „dlaczego Rodzina Radia Maryja nic z tego nie ma?” - niedawno żalił się ojciec założyciel. No właśnie. Dlaczego spółki skarbu państwa jeszcze nie płacą rodzinie Maryi należnych alimentów na ręce ojca dyrektora? Chyba, że jakieś drobne – na waciki lub patyczki do uszu. A przecież woskowina to najlepsze lekarstwo na podszepty Szatana!

Najcudniej iluzją posługuje się Kościół. Doprawdy, jeszcze nikt na tym świecie nie płaci za powietrze, za to miliony ludzi płacą za kuszenie życiem pozagrobowym. Za miejsce w raju wśród milionów postaci na myśl których zbiera mi się na mdłości. Jeśli nawet takie miejsce by istniało, to ja tam się nie chcę znaleźć ze względu na domniemane towarzystwo. Po prostu są miliony zmarłych i miliony żyjących w towarzystwie których nigdy nie chciałbym bytować, czy w tym, czy w przyszłym życiu. A już wieczność wśród nich przeraża mnie bardziej, niż ognie piekielne.

Oczywiście nie ulega wątpliwości, że ja, w raju nie wyląduję. Moje miejsce jest tam, gdzie wszystkich potępionych ubeków, enkawudzistów, morderczyń nienarodzonych, zbójów, bandytów i seryjnych morderców. Może skończę w jednym kotle z Piotrowskim, Pękalą i Pietruszką? Bo nie kłaniam się pasterzom dusz. Kto wie? Może tam będzie Kościuszko Tadeusz, który przecież kazał wieszać biskupów? A może tam będą studenci i studentki niosący transparenty proaborcyjne i antychrześcijańskie, jak choćby: „Zrozum biskupie, mamy cię w dupie”. Może będą miliony prostytutek? Wiecie, co? Ja świadomie chcę do piekła, bo liczę na doborowe towarzystwo!

No i teraz:

Potrafię zrozumieć wierzących, że oni bardzo chcą zasłużyć na życie wieczne w raju i nawet nie chciałbym im w tym przeszkadzać. Niech żyją w tej materialnej iluzji jak chcą. Niech się modlą, niech klęczą, niech podążają za swoimi pasterzami. Natomiast nie potrafię zrozumieć czego oni chcą od takich jak ja, do których słowa pasterzy nie trafiają, do których nie przemawia iluzja życia pozagrobowego? No, dobra – chcą żebym zamknął mordę, żebym udawał, że nie istnieję. Bo jeśli ja, będę siedział w kanałach, to oni wówczas stworzą na Ziemi świat na podobieństwo raju. Będą się wzajemnie miłować i oddawać cześć Bogu wszechmogącemu na każdym kroku. Mało im życia wiecznego, chcą jeszcze zawłaszczyć ten okruszek czasoprzestrzeni, zanim przystąpią do uczty w raju. A ja mam zamknąć mordę. Mam zniknąć z widoku. Może powinienem przytroczyć sobie kamień młyński i na główkę z mostu? No, to by było najlepsze dla wszystkich rozwiązanie. Ale ja się na świat nie pchałem. Przymusowo tu się pojawiłem, a skoro tak, to przynajmniej się wyrzygam, nim zniknę. A teraz rzygnę konkretnie ma pasterzy!

Każdy tłuk wie, że sługom Kościoła nie po drodze jest z nauką, a raczej oni mają własną naukę, która nie polega na faktach, lecz na bajaniach i jej się trzymają. Powiedziałbym im: na zdrowie, katabaski! Ale chodzi o to, że oni tę swoją pseudonaukę, zwaną teologią, chcą za wszelką cenę uczynić powszechnie obowiązującą. Wiem o czym mówię, bo ich pseudonaukę zgłębiałem latami, podobnie jak ich święte księgi i historię działalności. Mmm... Wąż jest śliski, zwinny i elastyczny. On ciebie oplata całym sobą, aż uwięzi cię we własnych splotach, a wtedy już się nie wywiniesz. Przy czym będzie cię hipnotyzował swoim sykiem wysuwając rozdwojony język prawdy. Będzie cię hipnotyzował swoją szatą, gdy niepozorny na co dzień i pogrążony w żałobie, ukaże ci swoją wzorzystą powłokę, którą przyobleka, gdy pośredniczy.

Ich bóg jest bogiem zazdrosnym, zaborczym i mściwym. Każdy to wie, dlatego wyjątkowo nie muszę przytaczać. I dlatego wierni trzęsą przed nim dupami. Mówi się, że ktoś jest „bogobojny”, co człowieka strzeże przed bożą karą, albo się mówi, że „ktoś się boga nie boi” - a to znaczy, że niechybnie spotka go boża kara – najprędzej bogobojni podpalą mu chałupę. Mniej więcej tak to wygląda i też nie muszę cytować historii, bo każdy tłuk podałby tu przykłady.

Wreszcie kawa na ławę:

Aborcja, spędzanie płodu, gonienie. To zagadnienie nie zawsze interesowało pasterzy. Jeśliby przywołać nauki św. Tomasza z Akwinu o powstawaniu zarodków, to przecież one dają podstawy do masowego spędzania płodów żeńskich do 80 dnia połogu, a może nawet i dalej! Początki życia tutaj nie mają nic wspólnego z duszą i nieśmiertelnością. A skoro tak, to jaki problem ze spędzaniem płodów? Otóż on się pojawił dopiero wówczas, kiedy Kościół naprawdę się rozkręcił. To się stało po wyprawach krzyżowych, kiedy Kościół stał się posiadaczem ziemskim, a biskupi książętami – obszarnikami. Brakowało rąk do pracy na kościelnych gruntach. Powodów było kilka, między innymi wysoka śmiertelność i działalność akuszerek wiejskich, które potrafiły spędzać płody przy użyciu ziół. W Polsce służą do tego bylica piołun i wrotycz. Z tych akuszerek zrobiono czarownice i zlikwidowano. Kogo to interesuje, to znajdzie w Internecie wykresy demograficzne średniowiecznej Europy i zauważy demograficzny boom w okresie wzmożonego działania świętej Inkwizycji. Tutaj zaczyna się troska Kościoła o nienarodzonych. Ma bezpośredni związek z troską o kościelne przedsiębiorstwa rolne, których nie ma komu obrabiać.

W XX wieku w sukurs Kościołowi przychodzi tradycyjna nauka, którą on tak znienawidził. Nauka wykazuje, że życie zaczyna się od poczęcia! Niezależnie, czy męskie, czy żeńskie. Wilgotne wiatry nie mają z tym nic wspólnego, a z uszkodzonego nasienia nie będzie płodu. No i ma wreszcie Kościół logiczny argument przeciwko aborcji, ale dziś ludzi jest mrowie. Czemu Kościołowi tak bardzo zależy? No, czemu? Przecież to oczywiste! - krzyknie owczarnia. Ale ja odpowiem: ależ skąd! Kościół jest racjonalny, mimo wszystko racjonalny. Dlatego wciąż dycha. Otóż Kościół nie jest już jak za czasów swojej świetności posiadaczem materii (heh, każdy wie, że to nieprawda), lecz jedynie posiadaczem dusz. Słudzy boży żyją w ubóstwie, o czystości nie wspominając. Jedyne co mają, to ludzkie dusze. Miliony dusz. Ale jak to mówią: ziarnko do ziarnka... Dziś pasterze to drobni ciułacze (przepraszam ojca dyrektora, ale on już nie jest pasterzem, on jest wypasem). Powiedzmy, że z każdej duszyczki jest abonament. No, może z nieochrzczonych nie, ale w końcu ile w takiej Polsce jest nieochrzczonych dusz? Osobiście znałem jedną. Posiadał ją mój dobry kolega ze studiów, syn lotnika LWP z komunistycznej rodziny. A jednak i on na drugim roku studiów z własnej woli się ochrzcił. Każdy, póki żyje, ma szansę się ochrzcić i choć jednorazowy datek złożyć na ofiarę za przebłaganie gniewu Pana. Nawet te potworne dzieci, które umrą zaraz po porodzie mają szansę. To znaczy zapłacą rodzice. Problem jest z płodami nienarodzonych i zarodkami. Trochę głupio było żądać opłaty za poczęcie, czy za widoczną ciążę. Ludzie by tego nie zrozumieli. Byliby oburzeni. Dlatego trzeba zmusić kobiety, żeby poczęcie kończyło się pojawieniem czegoś, za co da się pobrać opłatę, bez zgrzytania zębami. Za wyskrobany płód na razie żaden klecha nie odważy się zażądać opłaty. Jeszcze na to za wcześnie, ale może kiedy Polacy jedni drugich dojadą, to pójdziemy na kompromis: pleban przyjmie opłatę i wystawi glejt na skrobankę.