Pochodzenie świąt Wielkanocy
W wielu krajach anglojęzycznych Wielkanoc nazywana jest „Easter”. Książka Medieval Holidays and Festivals (Średniowieczne święta i uroczystości) informuje, że „nazwa tego święta wywodzi się od Eostre, pogańskiej bogini jutrzenki i wiosny”. Kim była ta bogini? W dziele The American Book of Days (Amerykańska księga świąt) podano: „Jak głosi legenda, Eostre otworzyła bramy Walhalli, by wpuścić tam Baldura, zwanego też Białym Bogiem, co nawiązywało do jego czystości, albo Bogiem Słońca, gdyż z jego czoła biła jasność rozświetlająca świat”. Dalej czytamy: „Nie ma cienia wątpliwości, że pierwotny Kościół przejął stare pogańskie rytuały i nadał im chrześcijańską treść. Ponieważ podczas święta Eostre czczono odradzanie się życia na wiosnę, więc po prostu nakazał świętować w tym czasie zmartwychwstanie Jezusa, którego ewangelię głosił”.

To się zaczęło już za Piotra - klucznika. Wielki szok przeżył ten człowiek, kiedy Maria z Magdali przyniosła radosną nowinę. Jakże to? Mistrz ukazał się jako pierwszej - kobiecie? Temu podgatunkowi?

Chrystus nakazał swoim uczniom iść za nim w drodze na Golgotę. Większość apostołów ze strachu przed ukrzyżowaniem nie posłuchała nakazu Jezusa. Drogą krzyżową za Chrystusem szły głównie kobiety, nie bacząc na to, że mogły podzielić los Pana. To Maria z Magdali była świadkiem zmartwychwstania i ona zaniosła tę nowinę apostołom. To Maria z Magdali jest matką chrześcijaństwa, a nie ten człowiek, który po trzykroć wyparł się Pana w chwili próby! Był człowiekiem impulsywnym i porywczym. Był ortodoksyjnym Żydem, który pogardzał kobietami i z poganami nie jadał. I Piotr dał początek zgniliźnie, która się odciskała piętnem na waszej historii przez dwa tysiące lat. Biskupi Rzymu zafałszowali ewangelię. Papież Grzegorz I, zwany reformatorem, mawiał że: "Nieuctwo jest matką prawdziwej pobożności". Niespieszno im do piekła. Oto piekło upomina się o nich:
Ta karczma, Rzym się nazywa! Umowa była na dwa millenia. Czas minął! Kładę łapę na ichmościach!

Ja nie twierdzę że Boga nie ma, wiem że jest.

,,I Piotr dał początek zgniliźnie, która się odciskała piętnem na waszej historii przez dwa tysiące lat``

Ap. Piotr stał się uczniem Jezusa Chrystusa, porzucił religię swoich przodków i został chrześcijaninem. Jest różnica między naukami chrześcijańskimi a ortodoksyjnym judaizmem. A już na pewno Jezus Chrystus nie powierzyłby symbolicznych kluczy komuś, kto miałby pogardzać kobietami i poganami. Jest opisana sytuacja w liście do Galatów 2 rozdz. że Piotr zachował się nie po chrześcijańsku, traktując braci pochodzenia pogańskiego, jakby byli gorsi niż ci z obrzezanych Żydów. Nastawienie Piotra było złe, dlatego Paweł udzielił mu bezpośredniej rady, prosto w twarz.

Apostołowie musieli mocno pracować nad sobą, żeby ,,wyprostować`` swoje głęboko zakorzenione judaistyczne poglądy religijne. W towarzystwie Jezusa chętnie przebywały kobiety. Przywódcy religijni judaizmu często je lekceważyli. W większości byli przeciwni temu, by uczyć je Prawa Bożego. Nie pozwalali im składać świadectwa w sądzie, uznając je za niewiarygodne. Odmawiali nawet modlitwę, w której dziękowali Bogu za to, że nie są kobietami!W tamtych czasach Żydów uczono, że w miejscu publicznym mężczyźni powinni unikać rozmów z kobietami, nawet z własnymi żonami. Rabini żydowscy uważali, iż kobiety mają „lekki umysł” i nie potrafią pojąć głębokich spraw duchowych. Niektórzy mówili: „Lepiej słowa prawa spalić, niż przekazać kobietom”. Uczniowie Jezusa zostali wychowani właśnie w takiej atmosferze.Przywódcy religijni mieli w pogardzie co nieżydowskie ( pogan ) Nauczali, że Żydowi nie wolno zostawiać bydła w pogańskiej gospodzie, gdyż poganie „są podejrzani o współżycie ze zwierzętami”. Żydówka nie mogła pomagać rodzącej pogance, bo w ten sposób „uczestniczyłaby w narodzinach dziecka, które będzie bałwochwalcą”

Tylko dodam, że zarówno Piotr jak inni apostołowie z czasem zmienili swój pogląd na traktowanie kobiet i pogan. Ap. Piotr udał się do rzymskiego setnika Korneliusza, który jako pierwszy poganin przyjął nauki Jezusa Chrystusa i został ochrzczony.

Człowiek uzurpuje sobie prawo do posiadania boskich atrybutów nieomylności - i władzy.

Tym różni się od chrześcijanina