Twoje wiersze gruszczeko są znakomite :)

Dziękuję, Ewa, za dobre słowo :)

Ostatnio zaliczyłam podobny upadek. Ale nie w teatrze. Na ulicy i do tej pory leczę okropnie rozbite kolano :(

A ja nie upadam - nauczyłam sie z musu takiego balansowania, że juz od dawna nie "zaliczyłam gleby" - inplanty w kręgosłupie, więc mus stąpać delikatnie i z wyczuciem gruntu.
Ale kiedyś.... :))))

clue

kiedy wyrżnęłam w pracy
jak długa (olaboga!)
to pomyślałam: - cacy!
nareszcie zjawiskowa! :)))

Najważniejsze żeby ilość upadków była równa liczbie wzlotów.

Dzieki, Mikesz, za komentarz.

Aktorka na koturnach i to nieme wokół nas kino (patrz meritum) - to nie teatr:

to twardy real.

Pilnuj, żebyś się aby nie potknął i nie rozbił tej swojej nadętej bańki,

jaką w tej młasnej maskaradzie jesteś

Historia pewnego dramatu z intrygą (vide tytuł miniatury)

- to /w podobnych okolicznościach/ z a w s z e historia bez happy endu