nie można pokochać pustki mimo, 

że się ma ciepłe dłonie -

dotykają wskazówek upływającego czasu 

pomiędzy nocą a dniem przyozdabiam 

wspomnienia następnie wkładam  

do wymyślonego kufra 

tylko po to, by ponownie odtworzyć, 

powtórzyć rytuał wydając z siebie

niesłyszalny krzyk 

choć równie dobrze może podniecić

nierealna myśl wtopiona w ornamenty

— ożywione uniosą się ponad przestrzeń

lub pójdą ze mną krok w krok 

staną nad przepaścią