w małym ogrodzie na przedmieśœciu,

stał bałwan œśnieżny zatroskany;

ciemna czapeczka szalik z wełny

i smutny uœśmiech marchewkowy.

rozkochał w sobie błękit nieba

i małą chmurkę z horyzontu.

zabiło mocniej białe serce,

zaskrzyło oko węgielkowe.

słońce wyjrzało z ciekawośœci,

w złotym krawacie uwielbienia.

miłoœść spłynęła węgielkami.

œśladem na śœniegu... marchewkowym.