Rewelka! Dystans, puszczanie oczka do czytelnika, podoba się od tytułu po puentę :)

I bardzo dobrze, niech się wybrzusza,
dla czytelników przecież :)

Cieszę się, że wiersz się podoba. Dziękuję za komentarze.

Tytuł wiersza per analogiam nawiązuje do kultowego Jańcia Wodnika z filmu J.J.Kolskiego z wielką rolą śp. F. Pieczki w głównej roli.

To rzecz o - jakżeż przecież unijnych z 3. Tysiąclecia! - "swobodach" twórczych i o tym, jak jesteśmy przez tych naszych tzw. Mistrzów przycinani i ociosywani na okrągło w swoich wolnościach artystycznych, językowych, interpunkcyjnych, literackich, światopoglądowych etc., etc. - wszelakich.

Zawsze znajdzie się jakiś Spec od Wszechwiedzy (wiedzy rozumianej jako niezmienny - w tak zmiennym świecie! - zastygły beton)

który to Spec wszystkie wystające nam skrzydełka i ogonek (co tam ogonek! pierdzielić ogonek!) równo skrupulatnie metodycznie przytnie.

Odkąd istnieje Poezja, nie ma mowy o żadnej swawoli!

...mi też się wydaje, więc maluję swoje myśli na skale czyli neandertalskie liryki.

Dystans i poczucie humoru i wciąż, na przekór wielkorakim, wewnętrznym i zewnętrznym przeszkodom,zawirowaniom, zahamowaniom i innym imponderabiliom, wciąż... i do przodu...