przyjdzie kiedyś taka noc

niebo będzie czarne jak są czarne dziury

łyknie czas i nas

i głupia chmura

odejdzie w nocny mrok

z jemioły

daj spokój – wszystko minie

dzień wylezie nowy zza pleców rodziny

strzepnij rękaw i przez lewe ramię

spluń na ten czas

choćby na godzinę

coś przecież zostanie

pamięć nie umiera choć jest umieraniem

bywa

dzień przyjdzie zza pleców

i będą

nowe narodziny

czasu i bogów z rozstajów