coraz zimniej i coraz więcej choinek 

w marketach. grają `jingle bells` i dzwonią 

wózki. jak po sznurku wzdłuż regałów ludzie,

a ja zatrzymuję się obok betlejemskiej  

gwiazdy i sprawdzam wilgotność melancholii, 

nim rozejdzie się jak świeże bułki. zanim 

zapłacę za nią przy kasie i wrócę

pod stary świerk, któremu niegdyś wicher 

ułamał czub. a on pachnie tak samo 

mocno. wciąż ukorzeniony.

*fotografia własna