Władysław Łopian rozwiązał zagadkę świata
tak dużo
mroczno/strofa saficka/ Tekst 89 z 141 ze zbioru: tęsknoty
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz / poemat |
| Data dodania | 2020-08-27 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 1034 |
słońce oranżem pieści już horyzontmrok coraz większy wypełza z wrót lasuw ciszy wieczoru głos bąka wibrujejezioro sennemgła coraz gęstsza snuje się przy ziemitopi się w szarej pelerynie zmrokuksiężyc zabłysnął lisią czapę dzierżyświat już zasypiaza chwilę słyszę głos puszczyka dźwięcznyzwierzęta nocy ruszają na łowyw półśnie do domu kroczę bez pośpiechusen czeka na mnie
nowe teksty
oceny: bezbłędne / znakomite
każda po trzy wersy 11-zgłoskowe plus ta ostatnia 5.zgłoskowa,
to otrzymamy klasyczne strofy safickie /co zresztą zapowiada sam nagłówek/.
To ciekawy eksperyment formalny:
tekst, czytany/zapisany "ciurkiem" i ten sam tekst, uporządkowany wg określonego kanonu - to niby ten sam tekst i identyczny przekaz, ale
nie całkiem do końca. Zburzenie konwencji wnosi dodatkowe trzecie dno