Kiedy ludzie szykowali się już w swoich wagonach do snu, na korytarz wyszedł fotograf Mieńszow i, do nikogo personalnie się nie zwracając, z żalem powiedział;

- Dziwne! Okazuje się, że ten przeklęty łuk tryumfalny zrobiłem bez kasety! I nic z tego nie wyszło.

- Żaden kłopot, - z przejęciem odparł Ławłazjan. - Pan tylko poproś maszynistę, a ten zaraz włączy wsteczny bieg, i już po trzech godzinach z powrotem będziemy na Stacji Górskiej. Tam sobie pan powtórzysz swoje zdjęcie. Co najwyżej uroczystość oddania do użytku magistrali przełożą na dzień później.

- Teraz to sobie guzik powtórzę - z pętelką! Cała cholera magnezja wybuchła, bo gdyby nie to, musielibyśmy na bank zawrócić.

Podróż Wschodnią Magistralą sprawiała Wielkiemu Kombinatorowi wiele radości. Z każdą godziną coraz bardziej zbliżał się do Północnego Miasteczka, w którym był Koriejko. Podobali się mu też współpasażerowie - młodzi, weseli, bez wariackiego biurokratycznego zadęcia, tak różni od jego herkulesowskich znajomych, ludzie. Niestety, do pełni szczęścia brakowało mu pieniędzy. Darowany prowiant już był zjadł, a dla korzystania z usług wagonu restauracyjnego niezbędna była gotówka. Początkowo, kiedy nowi przyjaciele próbowali go zaciągnąć na wspólny obiad, wykręcał się brakiem apetytu, jednak szybko zrozumiał, że dalej tak się nie da. Przez jakiś czas przyglądał się dyskretnie Pogorszańskiemu, który całe dnie spędzał u okna w korytarzu, patrząc na słupy telegraficzne i na zlatujące z drutów ptaszki, a wówczas lekki satyryczny uśmieszek błąkał się na jego ustach. Zadzierał wtedy głowę i szeptał do nich: *To co? Polatujecie sobie? No, no.* Swoje nim zainteresowanie Ostap posunął  nawet do tego, że przeczytał artykuł Pogorszańskiego pt. *Polepszyć prace komisji ławniczych*, a kiedy to już uczynił,  obejrzał gazeciarza od stóp do głów, jadowicie się uśmiechnął i, poczuwszy w sobie znajome podekscytowanie strzelca wyborowego, zamknął się w przedziale.

Wyszedł stamtąd dopiero po trzech godzinach, trzymając w ręku wielką rozrysowaną jak jakiś dziwny rejestr*) kartę papieru.

- Pan coś pisze? No, no! - bez większego zapału spytał Pogorszański.

- To coś specjalnie dla pana, - odrzekł Wielki Kombinator. - Widzę, że przez cały czas cierpisz pan na męki twórcze. Pisać, oczywiście, nie jest wcale łatwo. Ja, jako stary przodownik i pański kolega po piórze, sam jestem na to dowodem. Wynalazłem jednak taki patent, który uwalnia nas od konieczności wiecznego oczekiwania na przypływ weny i od dziesiątych potów natchnienia. Proszę tylko spojrzeć.

I Ostap wyciągnął w stronę Pogorszańskiego swoją wielką kartę, na której było napisane:

U R O C Z Y S T Y   P A K I E T

NAJLEPSZY  PORADNIK  PISANIA   ARTYKUŁÓW  JUBILEUSZOWYCH

FELIETONÓW  A  TAKŻE  WIERSZY  POCHWALNYCH  ORAZ  INNYCH   PANEGIRYKÓW

Rozdział  1.  Słownik

RZECZOWNIKI

1.  Zew

2.  Ludzie pracy

3.  Zorza

4.  Życie

5.  Latarnia morska

6.  Błędy

7.  Opuszczona (flaga)

8.  Baal

9.  Moloch

10.Akolita

11.Godzina

12.Wróg

13.Postęp

14.Wał

15.Piaski

16.Skok

17.Koń

18.Serce

19.Przeszłość

PRZYMIOTNIKI

1.  Imperialistyczny/-a/-e

2.  Kapitalistyczny/-a/-e

3.  Historyczny/-a/-e

4.  Ostatni/-a/-e

5.  Industrialny/-a/-e

6.  Stalowy/-a/-e

7.  Żelazny/-a/-e

CZASOWNIKI

1.  Kurzyć

2.  Wzburzyć (się)

3.  Ujawniać

4.  Czerwienieć

5.  Wzbijać (się)

6.  Spełniać (się)

7.  Śpiewać

8.  Rzucać oszczerstwa

9.  Zgrzytać

10.Grozić

ARTYSTYCZNE   EPITETY

1.  Gniewny/-a/-e

2.  Grzebienisty/-a/-e

POZOSTAŁE  CZĘŚCI  MOWY

1.  Dziewiąty/-a/-e

2.  Dwunasty/-a/-e

3.  Niech!

4.  Wypuść!

5.  Naprzód!

1931

.........................................................................................

*) W oryginale *Uroczysty pakiet* /poradnik pisania/ Ostapa tak jest *rozrysowany*, że zajmuje graficznie obie symetryczne strony - prawą i lewą; edytor tekstu na publixo wymusza, niestety, jego zapis w postaci wąskiej *kiszki*