Przespałem je -

ścian, podłóg, obrazów świętych drżenie.

Krzyki i pisk, ogólne poruszenie.

Nawet katastrofę kredensu

przespałem w oparach grappy

purnonsensu..

Wstałem,

w samej pidżamie

windą na dół zjechałem

przed hotel i na parkingu w chłodzie,

szukałem dość długo fajek w samochodzie.

I ciągle jeszcze na kacu

stałem na placu.

I paląc papierosa o brzasku

spostrzegłem, jak nobliwa nonna,

prosta jak drut, schylić się nieskłonna

przed nikim, może poza papieżem i Bogiem,

rozmawia z kobietą za rogiem.

Mówiła: - Grazia Madonna!

- Z samego rana jestem tam jechać skłonna!

- Oby mój nagrobek był cały..

- Z Carrary sprowadziłam marmury,

do Dolcedo, o tam, blisko tej góry.

Nic się nie działo, wróciliśmy do hotelu.

W hallu ktoś tam się kręcił, lecz gości już było niewielu.

Większość wróciła na górę pośród spojrzeń chmurnych

konsjerża i personelu, i dowcipów durnych.

I tylko nonna, w fotelu przed oknem patrzyła,

jak szofer nabożnie wyciera

poranną rosę z maski jej chryslera.