Twórca budzi się o świcie, ale jazda

jak seatem cabrio po szutrowej drodze,

gdy w driftingu o miłości i o gwiazdach,

wciąga suchą mańkę na porannym głodzie.

Albo płynie po przestworze oceanu

jak wilk morski, co go ster od rana trzyma,

chcąc na siłę sklecić szantę o stawianiu

żagla podczas flauty w porcie przy dziewczynach.

Do galopu puszcza Baśkę z fajnym biustem,

niech jej wiatr rozwiewa posplatane włosy,

by na Stepach akermańskich czując pustkę,

poszukała w siodle doznań bezmiłosnych.

Nikła wyobraźnia pęta pióra twórców,

akuszerów nigdy niezrodzonych myśli,

choć zmysłowe jak fontanny w Ołomuńcu,

sen o sławie może nigdy się nie wyśnić.

Zbigniew Jaszczyk