Przejdź do komentarzyRobert
Tekst 14 z 15 ze zbioru: Miłość za 3 grosze
Autor
Gatunekobyczajowe
Formaproza
Data dodania2017-04-03
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2210

– No cóż – Robert od zawsze był pragmatyczny i zwariowany na przemian. – Pamiętaj, że wyborów dokonujemy sami, a może tak nam się tylko wydaje, może to jakiś twój osobisty kod dostępu do każdego faceta? Saro, zwracasz uwagę tylko na warunki zewnętrzne, widzisz dobre ubranie, ładne zęby, duże niebieskie oczy i szeroką klatkę piersiową. Nieco później, moim zdaniem zbyt późno, patrzysz na charakter, a kiedy się budzisz, jak ze snu, który był bajką, to okazuje się, że książę na białym koniu jest tylko żabą, która kumka i rechocze z byle czego – Robert uważał Sarę za kobietę, która może ulec tylko jednemu typowi mężczyzn.

– A może jest na odwrót? Może to my takie jesteśmy i nic nam nie wychodzi, a książę nie schodzi ze swojego rumaka? – Sara łkała, zalewając się słonymi łzami.

– Nie przesadzaj. Do tego wizerunku dopasowujemy także maniery, rzecz jasna przy udziale twórców. Jeżeli nie jesteśmy odpowiednio wychowani, sprawiamy tak zwane wrażenie. Po pewnym czasie czar pryska jak bańka mydlana, a Okularnik sprawił na tobie nieeesamowite wrażenie. Przyznaj, Saro!

– Jakich twórców Rob?! Nooo jakich??? Ty wszystko wiążesz z artystami, a ja mam na myśli zwykłych przyjaciół, ale może masz rację? Mooożeee. Twórczynią mojej niepewności była pewna zołza. Moim problemem jest to, że eks posiadał wszystkie te niezbędne cechy, aby dostatecznie zaspokoić moje wewnętrzne ego. I nikogo nie udawał! Co prawda część jego wychowania złożyła się na samouwielbienie… Jego egocentryzm i niechęć do wybaczania stwarzały pewien konflikt między nami. Przyznaję, ale to ja zawsze przepraszałam pierwsza. A już bezwarunkowa miłość do matki i porównywanie jej do każdej kobiety, która nagle malała w jego oczach, była niedopuszczalna! Rozumiesz??? Rozumiem to, że ją kocha, to matka, ale kim ja jestem? Partnerką, kochanką, powiernicą, kucharką i jednocześnie nikim, bo to ona się liczy! – Sara wciąż krzyczała do słuchawki. – Abonent jest niedostępny, abonent jest niedostępny, abonent jest niedostępny – w słuchawce powtarzał się niski głos sekretarki. – Cholera, pewnie Robert zapomniał doładować komórkę, jak zwykle.

A niech to! Typowy artysta, nie myśli o niczym! Robert wysłuchał jej szlochów, jak zawsze, niczego nie doradzając, dlatego oszczędził jej dodatkowego rozstroju nerwowego. Po tym telefonie znowu poczuła ulgę, bo zrzuciła wszystkie troski na niego. Zwierzała się prawie godzinę, cały czas gryząc swoje pomalowane paznokcie. – No tak, ile można gadać? – na twarzy Sary pojawił się smutny uśmiech.

  Spis treści zbioru
Komentarze (7)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
No, no, no! Super. Co prawda nie podoba mi się fragment: "a kiedy się budzisz, jak ze snu, który był bajką", gdyż trąci tautologią, a także uciekł przecinek sprzed "Roba", ale całość jest świetna.
avatar
A jakbyś to zmienił janko?Nie mam pomysłu.:)
avatar
Może to być ewentualnie tak: a kiedy wychodzisz ze snu, który był tylko bajką...
avatar
Aha,dzięki-może poprawię,albo wymyślę inny zwrot.
avatar
Cześć, anettulo. Dobry tekst. Ta "zołza" przykuła moją uwagę i pomalowane, obgryzane paznokcie. Emocje związane z życiem, eh.
O, i "wewnętrzne ego".
Ciekawe, jaki jest Robert? Bajka.
P.S. "... a kiedy się budzisz, jak ze snu, który był bajką, to okazuje się, że książę na białym koniu jest tylko żabą, która kumka i rechocze z byle czego". To też suuuper.
avatar
Robert jest boooski-ale gej.
avatar
anettulo, ojej gej? No to ci dopiero! A przystojny? ;))
© 2010-2016 by Creative Media
×