Nie dziw się, że dawno nie skypiłam. W moim wieku trzeba dbać o kondycję, aktywność, a nie ślęczeć przed kompem. Ruch, ruch, ruch! Bo skrzypieć ani myślę! 

Zawzięcie trenuję więc stawy. Zwłaszcza żuchwowo-skroniowe. Jak? Ano na przemian: uśmiech - opadanie szczęki; uśmiech - opadanie szczęki… 

A ostatnio szczęka opadła mi na dość długo, kiedy moja przyjaciółka Gienia oznajmiła, że zamierza wyjść… Pytam ją od razu, dokąd. A ona, że za mąż! Wtedy to mi szczęka zaledwie się zawiesiła, a opadła na dobre dopiero, kiedy usłyszałam, że jej wybranek miał już cztery żony! A Gienia uparła się, aby zostać piątą. Najpierw nie mogłam nic wydukać, przez tę rozwartą szczękę. Rozmasowałam i pytam: - Czyś ty, Gienia, rozum postradała?! Toż jak on miał cztery żony i żadna mu nie pasowała, to on na pewno jest typem zdradziecko-niestałym i w ogóle żaden z niego materiał na męża!

A ona na to, że nie, że spokojna moja rozczochrana, bo on to  u c z c i w i e  cztery razy owdowiał! Pytam ją więc, czy nie boi się za taki mąż wychodzić, grzebnąwszy w jego przeszłości, która perspektyw zachęcających nie roztacza. A rokować może… a uchowaj Boże! A ona, że ja to uczciwości nie doceniam, że jej zazdroszczę po prostu tego szczęścia, którego się na starość doczekała. I że całe życie jeszcze przed nią, więc nie zamierza z niego rezygnować. 

W imię Ojca i Syna…! Z siebie dosłownie wyszłam, uczciwie trzasnąwszy drzwiami. Szczęka też trzasnęła, gdy huknęłam pięścią w brodę, aby ją nareszcie zamknąć. I wiesz co? Gdy opowiadałam o tym Heniutkowi, on w tym momencie mi przerwał. Zaczął chrząkać i w końcu wykrztusił, że też ma ochotę na jakiś uroczy alians i że na Ochocie widuje taką jedną, która mu, nawet nawet, na dzień dobry odpowiada. Ale że po rozmowie ze mną to on ma spore wątpliwości w kwestii jej uczciwości… No bo ona to tylko jednego, świętej pamięci, uczciwie pochowała… 

A teraz lecę uczciwie potrenować. Uśmiech - opadanie szczęki, uśmiech - opadanie szczęki, uśmiech…!