Tekst 198 z 231 ze zbioru: Dialog na dwa krzesła
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2024-03-27 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 251 |
nie wińmy czasu, że ucieka,
że za pazuchą naszą młodość
schował i poniósł, że `psia jucha!`
i że należy nam się zadość
czynienie, no i zwrot własności.
więc za młodością chcemy w pościg.
nie wińmy czasu, żeśmy starzy,
bo słówko `starość` jemu sprzyja -
zaświadcza, że nam podarował
lata, co mogły być niczyje.
on nie każdemu dał po równo
starości tę zaletę główną,
która dowodem żeśmy mieli
młodość. więc trzeba się weselić.
nie każdy szansę miał być młodym,
potem dojrzałym, w końcu - starcem.
nie narzekajmy więc, by z czasem
łaskawy los nie groził palcem.
nie każdy dotrwa do starości -
nam może tylko pozazdrościć.
______________
* sierpień 2014