oto jest oda do psa

który pieskie życie ma

rodzi się w psim miocie

w dzieciństwie śpi przy kocie

nie dla niego kiełbasa

je od sasa do lasa

co tam spadnie ze stołu

w miskę bez protokołu

głodny przez całe życie

wolności pragnie skrycie

ale w domu niewoli

mimo strapień niedoli

zawsze wierny panu jest

bez powodu taki pies

pan docenia wierność psa

i nie czyni jemu zła

i nie wiesza na nim psów

i nie szczerzy swoich kłów

kija nie znajduje gdy

zbyt frywolne będą psy

czasem wkurzy pana los

huknie całujże mnie w nos

będzie potem jak pies zły

mogą mu wyrosnąć kły

wsłuchany w zew natury

odejdzie od kultury

we francuskich piesków tle

czułby się naprawdę źle

będzie wolał zejść na psy

co na karku mają łby

gdy poczuje w sobie psa

dobra dotknie no i zła

nim mu przejdzie cała złość

niech odwiedzi go ten gość

ów diogenes z beczki grek

nie pies przecież ale człek

wiedział dobrze jak chce żyć

by cynikiem w życiu być

aleksandra króla znał

radę mu niejedną dał

oto oda jest do psa

co człowieka w sobie ma

i po ludzku żyje ten

który zwie się psem