napisałam wiersz. może smutny,  

może wesoły jak ta pogoda,  

która za oknem wtapia się 

w atrament  

świat balansuje nad przepaścią.  

ukrywa drugie dno, rozciąga się  

i płoży nad polami wzdłuż rzek,  

tam czai się zło. 

wchłania w siebie ciszę . 

a ja? zamykam oczy i maluję serduszka  

na czerwonym płótnie.  

to nic , że skraplają się wraz  

z poranną rosą  

uwięź mnie tam i rozczul.