pinterest

tyle rzek zbiegło ulicami z naręczami kwiatów

w zielonym języku ukryło twarz rumianej jabłoni

z uwięzionym kwiatem poręczami z wikliny

wypłoszyło żurawie gotowe do rozmów

mam zrozumieć z jakiej części światła

zbudowano kryjówkę myślom echa

wielu drzew rozdrapały chmury kroplami deszczu

wypełnione piaskiem zaległy u zbiegu oczu

zgadzam się z jednym spojrzeniem dostępnym

na stronie każdego dnia otwieram okna

widzę ptaka klęka w powietrzu jutro zapomnę

gdybym mógł się zachwycić wyłącznie szybowaniem

na przekór ciszy usłanej zmierzchem